Kącik prawny dla RODZICÓW
Nastolatek nie jest bezkarny!
Dziecko kończąc 13 lat nabywa pewnych - bardzo zresztą ograniczonych, sami wiecie o tym najlepiej - praw. Rodzice mogą założyć mu konto bankowe, z którego będzie samodzielnie korzystało. Może nawet zrealizować receptę w aptece i sprzedać rzecz, którą dostało - na przykład prezent gwiazdkowy.
To plusy, bo jest i ciemna strona dorastania: może także być sądzone przez sąd dla nieletnich za wykroczenie lub przestępstwo, którego się dopuściło. Wachlarz kar stosowanych przez sądy jest szeroki: najłagodniejszą z nich jest upomnienie, a najsurowszą umieszczenie w zakładzie poprawczym, w którym skazany może przebywać nawet do ukończenia 21 lat. Pomiędzy tymi granicznymi karami też jest w czym wybierać. Sąd może zobowiązać winnego do naprawienia popełnionej szkody, przeprosin poszkodowanego, do podjęcia nauki. Najczęściej sądy decydują się ustanowić nad swoim młodym klientem nadzór kuratorski i często ta forma kary bo przecież jest to kara działa otrzeźwiająco. Z roku na rok zwiększa się jednak liczba przypadków orzekania pobytu w zakładach poprawczych. W Lublinie czworo nieletnich przy użyciu noży i łomu zaatakowało trzy osoby, raniąc dwie z nich. Swym ofiarom zrabowali 20 zł. Trójka napastników odpowie za swoje czyny jak osoby dorosłe. Najstarsza, 17-letnia Joanna Z., została aresztowana. Policja wnioskowała, aby tak samo potraktowano 16-letnią Patrycję Z. i rok młodszego Adriana Z. Prokuratura przychyliła się do tego wniosku. Najmłodszą 14-latką - zajmie się sąd rodzinny. Kolejną granicę młody człowiek przekracza wraz z ukończeniem 15. roku życia, bo odtąd może już być sądzony przez sąd dla dorosłych. Stanie się tak, gdy popełni jedno z najcięższych przestępstw: zabije innego człowieka, trwale go okaleczy, dopuści się gwałtu lub rozboju, wykaże się szczególnym okrucieństwem, stanie się sprawcą wydarzenia określanego jako katastrofa (spowoduje umyślnie pożar, doprowadzi do wykolejenia pociągu). W każdym z tych przypadków sąd nie może jednak orzec kary wyższej aniżeli 2/3 górnej granicy ustawowego zagrożenia stosowanego w takich samych przypadkach wobec dorosłych. Nie wolno mu więc skazać nieletniego na dożywocie. I choć zdarzają się przypadki, gdy oskarżyciele wnoszą o 25 lat pozbawienia wolności wobec niepełnoletnich, to sądy rzadko decydują się na taki krok. Jednym z wyjątków od tej niepisanej zasady było orzeczenie łódzkiego sądu, który za - dokonane z wyjątkowym okrucieństwem zabójstwo młodego mężczyzny - wymierzył w 2004 roku taką karę dwóm 17-letnim gimnazjalistom. Jesienią minionego roku podobny wyrok warszawski sąd wydał w sprawie 18-latka, który przed dwoma laty brutalnie zgwałcił i udusił dziewczynkę. Dla polskiego prawa dzieciństwo a wraz z nim ograniczona odpowiedzialność karna kończy się w wieku 17 lat, czyli już na rok przed osiągnięciem pełnoletności.
Nieletni w świetle obowiązującego prawa
Z prawem karnym związane blisko jest prawo nieletnich, których odpowiedzialność za popadnięcie w konflikt z prawem bądź wykazujących przejawy demoralizacji – reguluje Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich.
Kim jest osoba określana „nieletnim” ?
Nieletni jest to osoba, która w momencie popełnienia czynu zabronionego nie ukończyła 17 lat.
Ustawa używa pojęcia nieletni w 3 znaczeniach:
a)osoby które nie ukończyły 18 lat w stosunku do których stosuje się środki wychowawcze w związku z występującą demoralizacją,
W związku z powyższym warto zaznaczyć, że jeżeli nieletni wykazuje przejawy demoralizacji to mamy m. in. na uwadze takie cechy jak: nieżyczliwy stosunek do człowieka, przerwanie nauki, picie alkoholu, używanie narkotyków, ucieczki z domu itp. W stosunku do osób, które nie ukończyły 18 roku życia , a występują u nich wskazane wcześniej zachowania sąd rodzinny może zastosować środki wychowawcze m.in.:
- Upomnienie
-Zobowiązanie do określonego postępowania, a zwłaszcza do naprawienia szkody, przeproszenia pokrzywdzonego, podjęcia nauki lub pracy, zaniechania używania alkoholu lub środków odurzających
- Nadzór rodziców
- Nadzór organizacji młodzieżowej, osoby godnej zaufania
- Nadzór kuratora
- Skierowanie do ośrodka terapeutycznego
- Przepadek rzeczy uzyskanych w popełnieniu czynu karalnego
- Umieszczenie w rodzinie zastępczej, w młodzieżowym ośrodku wychowawczym albo młodzieżowym ośrodku socjoterapii.
b) osoby między 13 a 17 rokiem życia wobec których toczy się postępowanie o czyny karalne wypełniające znamiona przestępstw,
Czyn karalny będzie to czyn zabroniony przez ustawę jako przestępstwo lub przestępstwo skarbowe albo wykroczenie m.in.:
- Zakłócenie porządku publicznego
- Niszczenie i uszkadzanie znaków umieszczonych przez organy państwowe
- Uszkodzenie znaków lub urządzeń zapobiegających niebezpieczeństwu
- Rzucanie kamieniami w pojazd będący w ruchu
- Samowolna zmiana znaków lub sygnałów drogowych
- Prowadzenie pojazdu po użyciu alkoholu
- Kradzież lub przywłaszczenie mienia, paserstwo, uszkodzenie mienia o wartości do 250 zł.
- Spekulacja biletami wstępu
- Utrudnienie korzystania z urządzeń przeznaczonych do użytku publicznego
c)osoby do ukończenia 21 roku życia wobec których wykonywane są orzeczone środki wychowawcze lub poprawcze określone w ustawie.
Wobec nieletniego, który popadł w konflikt z prawem, popełnił czyn karalny i jeżeli przemawia za tym wysoki stopień demoralizacji, a inne środki okazały się nieskuteczne może być stosowany środek poprawczy, w postaci umieszczenia w zakładzie poprawczym.
Wszystkie wskazane powyżej środki wychowawcze, poprawcze mają głównie na celu przeciwdziałanie demoralizacji i przestępczości nieletnich, ale także stwarzanie warunków do tego, aby nieletni, którzy popadli w konflikt z prawem mogli powrócić do normalnego życia, będąc przy tym odpowiedzialnym za siebie i własne czyny, ale również żyć zgodnie z zasadami współżycia społecznego, co jest powinnością każdego człowieka.
W oparciu o :
- Ustawę z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich.
- Poradnik prawny. Bezpieczeństwo młodzieży. A. M. Wesołowska.
Groźba - odpowiedzialność karna.
Same słowo groźba kojarzy się z pewną zapowiedzią niebezpieczeństwa, zagrożenia, otrzymywaniem pogróżek, karą czy też zemstą.
Przykładem może być grożenie innej osobie pozbawieniem życia, pobiciem, okaleczeniem czy też podpaleniem.
W takim razie rodzi się pytanie czy GROŹBA może być traktowana jako przestępstwo
i czy podlega odpowiedzialności karnej ?
Odpowiedź brzmi : Groźba karalna jest przestępstwem przeciwko wolności
i polega na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę jej najbliższego. Może być stosowana w formie słownej w bezpośrednim kontakcie z pokrzywdzonym lub telefonicznie, jak również w formie pisemnej np. przesyłanie pogróżek drogą elektroniczną oraz listowną. Groźba może być wyrażona za pomocą gestu lub nieadekwatnego zachowania polegającego przykładowo na ukazaniu pokrzywdzonemu niebezpiecznego przedmiotu
w celu zastraszenia i zapowiedzi popełnienia przestępstwa.
Ważne: Osoba, która dokonuje przestępstwa – w tym przypadku groźby posługując się osobą trzecią jest traktowana jako sprawca. Odnosi się to również do sytuacji, w której treść groźby nie została zrealizowana, ale za to wcześniej przekazana i spełniła swój cel – zastraszenie – wywołanie u drugiej osoby obawy i poczucie zagrożenia.
Kodeks Karny Art. 190 § 1 określa:
Kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Sędzia Anna Maria Wesołowska w Poradniku Prawnym groźbę wyraża jako „sposób oddziaływania na psychikę drugiej osoby przez ukazanie jej zła, które może ją spotkać ze strony sprawcy”, zaś „treść groźby jako zapowiedź popełnienia przestępstwa”.
W sytuacji kiedy występuje groźba, a jej spełnienie jest dość realne poszkodowany nie ma pojęcia jak ma się zachować i jakie podjąć kroki.
Co zrobić w sytuacji kiedy ktoś grozi mi lub moim najbliższym ?
Zawsze informuj najbliższych o niepokojących wydarzeniach
( błędnym podejściem jest zachowywanie takich wydarzeń w tajemnicy
i myśl, że to uchroni najbliższych przed niebezpieczeństwem)
Zaufane osoby pomogą Tobie odpowiednio poradzić sobie w stresujących sytuacjach
Nie daj się sprowokować do podobnego zachowania
W spokoju spróbuj przywołać sobie w pamięci treść groźby i osoby, które były świadkami
( jeżeli sytuacja wydarzyła się w miejscu publicznym, a świadkowie są osobami Tobie obcymi spróbuj w miarę możliwości ustalić ich dane przy pomocy np. sprzedawcy sklepu )
Zastanów się poważnie czy taka groźba rzeczywiście może wzbudzać uzasadnioną groźbę – jeśli tak, bez wahania zgłoś się na Policję
Pamiętaj - nigdy nie czekaj, aż zostanie groźba spełniona!
Nie wolno grozić nikomu popełnieniem przestępstwa na jego szkodę
albo szkodę osoby mu najbliższej.
Narkotyki – posiadanie
Temat narkotyków zawsze prowokuje do wielu dyskusji. Wśród gimnazjalistów pojawia się często pytanie: Czy posiadanie narkotyków, nawet w niedużych ilościach jest w Polsce czynem karalnym ? Czy za posiadanie małej ilości marihuany można trafić za kratki ? Czy nakłanianie do zażywania narkotyków stanowi przestępstwo? !
Młodzież, która jest przekonana, że w życiu należy wszystkiego spróbować i doświadczyć, nie jest do końca świadoma jakie są skutki np. spróbowania bądź posiadania narkotyku nawet w niewielkiej ilości.
Oto niektóre wypowiedzi zatrzymanych:
„Chodziłem tam, bo na początku byłem w stresie, później miałem ochotę. Przestrzegano nas w szkole przed narkotykami, ale to nic nie dało. Nie umiem wytłumaczyć, dlaczego. Teraz wiem, że to głupota”. Paweł
„Dowiedziałem się na boisku, gdzie można kupić narkotyki. Brałem z nudów. Ta sprawa nauczyła mnie, że trzeba się od nich trzymać z daleka”. Michał
„Kupiłem pół grama „zielonego”; nie jestem przestępcą, a chcieli mnie zatrzymać. Próbowałem uciekać, policjant kazał mi się położyć na ziemi. Żyję w wolnym kraju i chyba mogę decydować o swoim zdrowiu”. Kamil
(wypowiedzi z Poradnika prawnego. Bezpieczeństwo młodzieży. A. M. Wesołowska).
Ustawa regulująca kwestię zwalczania nielegalnej produkcji i dystrybucji narkotyków, jak również dotycząca terapii psychiatrycznej dla osób uzależnionych od środków odurzających, przede wszystkim o odpowiedzialności karnej za wytwarzanie i rozpowszechnianie narkotyków to Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, której artykuły dotyczące posiadania narkotyków określają:
Art.62
Kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Uwaga! Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii głównie posługuje się pojęciem: substancja psychotropowa oraz środek odurzający ( w zamian za określenie „narkotyk” ).
Substancja psychotropowa i środek odurzający to wszystkie substancje pochodzenia naturalnego lub syntetycznego działające na ośrodkowy układ nerwowy (np. heroina, opium, kokaina, morfina, ziele konopi , amfetamina ).
Posiadanie narkotyków, nawet w niewielkiej ilości i na własny użytek jest karalne. W przypadku, kiedy Policja zatrzyma nieletniego ( osoba, która w chwili czynu nie ukończyła 17 roku życia) na posiadaniu narkotyków, odpowie za ten czyn w postępowaniu przed Sądem Rodzinnym (na podstawie ustawy o postępowaniu w sprawie nieletnich). Nie będzie ponosił odpowiedzialności karnej za przestępstwo, lecz grozi mu wymierzenie środków wychowawczych, takich jak :
nadzór kuratora,
umieszczenie w ośrodku wychowawczym,
a w najgorszym wypadku umieszczenie w zakładzie poprawczym.
Udział w bójce lub pobiciu w świetle prawa
Jednym z przestępstw najczęściej popełnianych przez osoby nieletnie jest udział w bójce lub pobiciu.
Duża liczba młodych ludzi uważa, że najlepszym i najbardziej skutecznym sposobem na wymierzenie sprawiedliwości jest użycie siły fizycznej, po czym zasiadają na ławie oskarżonych ponosząc konsekwencje własnego zachowania i nie ma wtedy litości dla sprawcy, która uchroniłaby go przed odpowiedzialnością.
Przykład 15 letniego Macieja, który sprowokowany brał udział w bójce na trenie szkoły. Przechodząc obok boiska został pięścią uderzony przez jednego
z rówieśników. Maciej bez pohamowania wyciągnął ręce, aby oddać koledze. Ten zaś oburzony wyznaczył walkę po zajęciach lekcyjnych. Wtedy to chłopcy zjawili się i rozpoczęli bójkę. Maciej został pierwszy uderzony ,zdenerwowany popchnął przeciwnika i wraz z przybyłym kolegą rozpoczęli atak. Rówieśnik Macieja w efekcie pobicia przez chłopców miał złamany nos, siniaki
i zadrapania. Sprawa trafiła na sądu.
Opisany czyn reguluje art. 158 Kodeksu karnego :
§ l Kto bierze udział w bójce lub pobiciu, w którym naraża się człowieka
na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156§ l (ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci:
pozbawienia człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia, innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej albo znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała) lub w art. 157 § l
(naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, inny niż określony w art. 156 § 1), podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2.Jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest ciężki uszczerbek na zdrowiu człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy
do lat 8.
§ 3. Jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest śmierć człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do 10 lat.
Warto wiedzieć, że pobicie jest to zajście, w którym co najmniej dwie osoby występują czynnie przeciwko innej osobie lub osobom. W przeciwieństwie
do bójki istnieje wyraźny podział ról na stronę atakującą i stronę pokrzywdzoną zachowaniem się napastników. Oczywiście udział w pobiciu w charakterze pokrzywdzonego nie jest karany.
„Nigdy wcześniej się tak nie zachowałem. Nie pomyślałem co robię, bardzo żałuję” – słowa często wypowiadane przez sprawców pobicia, którzy zostają ukarani za swoje czyny, ale słowa te niestety czasu nie cofną.
Dopalacze w świetle prawa
Dopalacze – wyjątkowo niebezpieczne substancje dla zdrowia. Mają za zadanie wywołać w organizmie odurzenia, pobudzenie, halucynacje, relaks czy euforię. Sprzedawcy promują je jako produkty kolekcjonerskie, nawozy do kwiatów czy sole do kąpieli, które jednocześnie mają poprawić pamięć i koncentrację.
Są sprzedawane w sklepach internetowych i poprzez sieć sklepów stacjonarnych. Dopalacze posiadają psychoaktywne właściwości zbliżone
do działania narkotyków. Producenci i sprzedawcy dopalaczy kierują się przede wszystkim zyskiem i tym samym sprzedają ludziom śmierć.
Najczęściej po substancje psychoaktywne sięgają młode osoby.Niekiedy nieświadome zagrożenia, jakie dopalacze niosą dla zdrowia i psychiki.
Wszystkie dopalacze bez wyjątku stanowią zagrożenia dla życia . Nie ma narządu, który mógłby zostać nie uszkodzony przez te substancje.
W świetle prawa obowiązuje całkowity zakaz sprzedaży substancji psychoaktywnych osobom, które nie ukończyły 18 roku życia.
Kara do trzech lat więzienia grozi za samo udostępnienie małoletnim substancji psychoaktywnej - np. dopalaczy - której użycie może narazić na niebezpieczeństwo życie lub zdrowie.
W Polsce w dalszym ciągu dokonuje się zmian regulacji prawnych wprowadzających substancje stosowane w dopalaczach na listę substancji kontrolowanych.
Nowelizacja ustawy zabrania wytwarzania i wprowadzania do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej środków zastępczych tzw. dopalaczy
(art. 44a i art. 44b ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii). Za złamanie zakazu grozi kara finansowa od 20 tys. do 1 miliona złotych (art.52a ww ustawy).
Ustawa wprowadza także zakaz reklamy lub promocji środka zastępczego pod karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do roku. Zabronione zostało reklamowanie i promowanie środków spożywczych lub innych produktów poprzez sugerowanie, że posiadają one działanie takie jak substancje psychotropowe lub środki odurzające lub ich użycie może spowodować skutki takie jak działania substancji psychotropowych lub środków odurzających (art. 20 ust. 3 opisywanej ustawy).
Gdzie szukać pomocy? Najważniejsze numery telefonów.
Masz wątpliwości czy Twoje dziecko zażywa dopalacze? Chcesz dowiedzieć się więcej na temat możliwości leczenia? Wiesz wszystko o negatywnych skutkach tych niebezpiecznych substancji? Masz informacje o miejscach, w których handluje się zakazanymi środkami? Jesteś uzależniony? Ministerstwo Spraw Wewnętrznych przygotowało listę numerów telefonów pod którymi można szukać pomocy.
800 060 800 – Bezpłatna, całodobowa infolinia Głównego Inspektora Sanitarnego. Pod tym numerem telefonu możemy uzyskać informacje na temat negatywnych skutków zażywania dopalaczy oraz o możliwościach leczenia. Infolinia jest także przeznaczona dla rodziców, którzy mają wątpliwości czy ich dzieci zażywają dopalacze. Na infolinię GIS można przekazywać także informacje, które mogą ułatwić służbom dotarcie do osób handlujących tymi nielegalnymi substancjami.
116 111 – Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży. Służy on młodzieży i dzieciom potrzebującym wsparcia, opieki i ochrony. Zapewnia dzwoniącym możliwość wyrażania trosk, rozmawiania o sprawach dla nich ważnych oraz kontaktu w trudnych sytuacjach. Telefon prowadzi Fundacja Dzieci Niczyje. Linia jest dostępna codziennie w godzinach
12:00 – 22:00, pomoc online dostępna na www.116111.pl/napisz.
800 100 100 – Telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawach bezpieczeństwa dzieci.
To bezpłatna i anonimowa pomoc telefoniczna i online dla rodziców i nauczycieli, którzy potrzebują wsparcia i informacji w zakresie przeciwdziałania i pomocy dzieciom przeżywającym kłopoty i trudności wynikające z problemów i zachowań ryzykownych takich jak: agresja i przemoc w szkole, cyberprzemoc i zagrożenia związane z nowymi technologiami, wykorzystywanie seksualne, kontakt z substancjami psychoaktywnymi, uzależnienia, depresja, myśli samobójcze, zaburzenia odżywiania. Telefon prowadzi Fundacja Dzieci Niczyje. Linia dostępna od poniedziałku do piątku w godzinach 12:00 – 18:00. Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..">
800 12 12 12 – Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka. Osoby poszukujące pomocy oraz informacji na temat dopalaczy mogą korzystać także z telefonu zaufania Rzecznika Praw Dziecka. Numer przeznaczony jest zarówno dla dzieci, jak i dorosłych, którzy chcą zgłosić problemy dzieci. Telefon jest czynny od poniedziałku do piątku
w godzinach od 8.15 do 20.00. Po godzinie 20.00 oraz w dni wolne od pracy, każdy może przedstawić problem i zostawić numer kontaktowy. Pracownik telefonu zaufania oddzwoni następnego dnia.
112 – Jednolity numer alarmowy obowiązujący na terenie całej Unii Europejskiej.
Departament Informacji i Promocji. Ministerstwo Edukacji Narodowej
Fałszerstwo dokumentów
Młodzi ludzie rzadko zdają sobie sprawę, że za fałszowanie przez nich usprawiedliwień, podpisów rodziców, podpisów nauczycieli, zwolnień lekarskich, czy też zapisów w dzienniku lekcyjnym, prócz nagany dyrektora i kary od rodziców , grożą im inne poważne konsekwencje.
Wiele osób nie bierze na poważnie konsekwencji, jakie im grożą za nawet najmniejsze przewinienia. Przyłapani na gorącym uczynku sądzą, że ujdzie im to na sucho - są w błędzie!
Niedawno 15 latek został zatrzymany na Policji, ponieważ podrobił legitymację szkolną, po czym dokonał kradzieży w sklepie, a w chwili kiedy funkcjonariusze poprosili
o dowód tożsamości, 15latek ukazał podrobioną legitymację posługując się imieniem i nazwiskiem swojego kolegi. Przyznał się do wszystkiego, sprawa trafiła do sądu.
Podobnego czynu dopuścił się 14-latek. Mundurowi słusznie nie dali wiary legitymacji, według której młodzieniec miał być już dorosły. Chłopak odpowie przed sądem dla nieletnich za przerobienie swojej legitymacji szkolnej.
Fałszerstwo dokumentów jest uregulowane w Kodeksie Karnym art. 270
i brzmi:
§ 1. Kto, w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto wypełnia blankiet, zaopatrzony cudzym podpisem, niezgodnie z wolą podpisanego i na jego szkodę albo takiego dokumentu używa.
§ 2 a. W przypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 3. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w § 1, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Przestępstwo jest dokonane już w chwili podrobienia lub przerobienia dokumentu, nawet gdyby nie został on użyty później jako autentyczny.
Na gruncie kodeksu karnego rozumiane jest:
DOKUMENT – może nim być każdy przedmiot, z którym jest związane określone prawo (np. żeton upoważniający do spożycia obiadu) albo który ze względu na zawartą
w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego (np. umowa) lub okoliczności mającej znaczenie prawne ( np. zaliczenie w indeksie), może być również zapis
na komputerowym nośniku informacji.
PODROBIENIE – to taki zapis informacji, któremu nadaje się pozory autentyczności, np. podpisanie innej osoby jej nazwiskiem na dokumencie
PRZEROBIENIE DOKUMENTU – polega na nadaniu mu innej treści, niż pierwotnie posiadał, np. dokonanie skreśleń, dopisków, wymazanie.
(zawarte w:M. Wesołowska „Poradnik prawny. Bezpieczeństwo młodzieży)
W przypadku osób, które nie ukończyły 17 r. ż. będą zastosowane środki przewidziane w ustawie z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U. z 2002 r. Nr 11 poz. 109 z zm.). Zgodnie z art. tej ustawy wobec nieletnich sąd rodzinny może m. in. udzielić upomnienia , zobowiązać do określonego postępowania, a zwłaszcza
do naprawienia wyrządzonej szkody, zastosować nadzór kuratora, skierować do ośrodka kuratorskiego, a także do organizacji społecznej lub instytucji zajmujących się pracą
z nieletnimi o charakterze wychowawczym, terapeutycznym lub szkoleniowym, po uprzednim porozumieniu się z tą organizacją lub instytucją, orzec umieszczenie w rodzinie zastępczej, w młodzieżowym ośrodku wychowawczym albo w młodzieżowym ośrodku socjoterapii.
DROGI UCZNIU !
NALEŻY PAMIETAC – FAŁSZOWANIE DOKUMENTÓW TO PRZESTEPSTWO !!!
Każda ingerencja w dokument identyfikacyjny jest zabroniona, a złamanie zakazu może przysporzyć sporo kłopotów
